Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν νομική υποχρέωση να εφαρμόσουν το κεκτημένο του Σένγκεν, εξαιρουμένων των διατάξεων που αφορούν την κατάργηση των εσωτερικών συνόρων. Τα δύο αυτά κράτη μέλη δεν μπορούν να κάνουν χρήση των ρητρών προσχώρησης ή αποχώρησης και να φέρουν πλήρη ευθύνη για τα εξωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν, χωρίς να απολαμβάνουν τα οφέλη του χώρου Σένγκεν.

Το 2011, Βουλγαρία και Ρουμανία ολοκλήρωσαν επιτυχώς τη διαδικασία αξιολόγησης Σένγκεν, η οποία αναγνωρίστηκε δεόντως από το Συμβούλιο[1]. Ωστόσο, επί 11 και πλέον έτη δεν έχει ληφθεί καμία πολιτική απόφαση για την άρση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα.

Στο πλαίσιο αυτό, ερωτάται το Συμβούλιο:

1.Σε προηγούμενες διευρύνσεις του χώρου Σένγκεν, έχουν μέλη του Συμβουλίου ζητήσει πρόσθετες αξιολογήσεις προτού διεξαχθεί ψηφοφορία επί της απόφασης του Συμβουλίου;2.Υπάρχει νομική βάση που συναρτά την κατάργηση των εσωτερικών συνόρων με το επίπεδο απόδοσης σε άλλους τομείς πολιτικής;3.Υφίσταται παραβίαση της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας όταν ένα κράτος μέλος υποχρεούται να φέρει πλήρη ευθύνη για την κοινή πολιτική σε συγκεκριμένο τομέα, ενώ το κράτος μέλος αυτό στερείται επ΄αόριστον τα αντίστοιχα πλεονεκτήματα;

[1] Συμπεράσματα του Συμβουλίου για τη Ρουμανία (έγγραφο 9166/11 του Συμβουλίου της 9ης Ιουνίου) και για τη Βουλγαρία (έγγραφο 9167/11 του Συμβουλίου της 9ης Ιουνίου 2011).