Μέχρι και την ψήφιση του νόμου 4334/2015, τα φροντιστήρια όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, εκμάθησης ξένων γλωσσών και ηλεκτρονικών υπολογιστών απαλλάσσονταν από την καταβολή ΦΠΑ. Αυτό άλλωστε προέβλεπε και η Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου της ΕΕ (άρθρο 132). Μετά την ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου, η απαλλαγή παύει να υφίσταται και ο συντελεστής ΦΠΑ ορίζεται σε 23% στη φορολογητέα αξία. Είναι προφανές ότι το παραπάνω μέτρο θα προκαλέσει αύξηση των διδάκτρων, καθιστώντας έτσι απρόσιτη την πρόσβαση στην εκπαίδευση (κοινωνικές ανισότητες).

1. Εάν κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων λήφθηκε υπόψη η Οδηγία 2006/112 και παρόλα αυτά επιβλήθηκε, δεν πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του ενωσιακού δικαίου και του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος κάθε πολίτη στην παιδεία;

2. Πώς εξηγείται ότι για τις άλλες χώρες της ΕΕ (Κύπρος, Γαλλία, Ιταλία) συνεχίζει να εφαρμόζεται η Οδηγία και οι υπηρεσίες εκπαιδευτικού χαρακτήρα απαλλάσσονται από το ΦΠΑ;

3. Σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών, εξαιρούνται από την επιβολή ΦΠΑ όλα τα ιδιαίτερα μαθήματα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, ανεξαρτήτως γνωστικού αντικειμένου. Υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την καταπολέμηση της παραοικονομίας και της αδήλωτης εργασίας, η οποία πιθανολογείται πως θα αυξηθεί μετά την εφαρμογή του παραπάνω μέτρου, επιφέροντας έτσι τα αντίθετα αποτελέσματα στα κρατικά έσοδα;

Κοινή απάντηση του κ. Moscovici εξ ονόματος της Επιτροπής
Γραπτές ερωτήσεις: E-013278/15 , E-013281/15

Αμφότερες οι κοινοβουλευτικές ερωτήσεις αφορούν τη φορολογική μεταχείριση, από πλευράς ΦΠΑ, της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Δυνάμει του άρθρου 132 παράγραφος 1 σημείο θ) της Οδηγίας για τον ΦΠΑ, τα κράτη μέλη δεν επιβάλλουν φορολογία στην εκπαίδευση που παρέχεται από δημόσιους φορείς ή άλλους οργανισμούς τους οποίους το ενδιαφερόμενο κράτος αναγνωρίζει ότι έχουν παρόμοιους στόχους. Τα κράτη μέλη έχουν, έως έναν βαθμό, διακριτική ευχέρεια όσον αφορά τον καθορισμό των ιδιωτικών φορέων τους οποίους ενδέχεται να καλύπτει η εν λόγω διάταξη. Επιπλέον, για φορείς που δεν λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες του δημοσίου δικαίου (π.χ. ιδιωτικά σχολεία) αυτή η φορολογική εξαίρεση είναι δυνατόν να εξαρτάται από έναν ή περισσότερους όρους που αναφέρονται στο άρθρο 133 της Οδηγίας για τον ΦΠΑ. Αυτό ακριβώς η Ελλάδα είχε, από μόνη της, την πρόθεση να κάνει (αλλά, τελικά, δεν έκανε) για να περιορίσει το εύρος της φορολογικής εξαίρεσης. Επομένως, είναι δυνατόν να φορολογείται η ιδιωτική εκπαίδευση που δεν πληροί τους συγκεκριμένους όρους για φορολογική εξαίρεση. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 168 της Οδηγίας για τον ΦΠΑ, αυτοί οι ιδιωτικοί οργανισμοί θα έχουν, παράλληλα, το δικαίωμα έκπτωσης του οφειλόμενου ΦΠΑ επί των εισροών για αγαθά και υπηρεσίες που αγοράστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στο πλαίσιο των φορολογούμενων πράξεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες που διαθέτει η Επιτροπή, τα υπόλοιπα κράτη έχουν κι αυτά εισαγάγει όρους βάσει του άρθρου 133, έτσι ώστε να φορολογείται η εκπαίδευση που παρέχεται από οργανισμούς οι οποίοι δεν λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες του δημοσίου δικαίου, στις περιπτώσεις που δεν πληρούνται οι συγκεκριμένοι όροι. Τα κράτη μέλη δεν έχουν την υποχρέωση υποβολής εκθέσεων στην Επιτροπή στο πλαίσιο αυτό.

Η Επιτροπή μπορεί να κινήσει διαδικασία κατά κράτους μέλους μονό εάν ο ΦΠΑ σε εθνικό επίπεδο δεν πληροί τους όρους της Οδηγίας για τον ΦΠΑ. Εν πάση περιπτώσει, απόκειται στο κάθε κράτος μέλος να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψει πιθανές αρνητικές συνέπειες, όπως, για παράδειγμα, αύξηση της «παράλληλης οικονομίας» μετά την καθιέρωση νέων κανόνων για τον ΦΠΑ.