03/04/2016
"Χρειαζόμαστε άμεσα συστράτευση όλων των δυνάμεων του τόπου για να ανατραπεί το κλίμα που έχει διαμορφωθεί με μια κυβέρνηση ευθύνης και έναν πρωθυπουργό που θα ενώνει. Στη δεδομένη στιγμή οι προτεραιότητες των κομμάτων έρχονται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα. Η ανάγκη είναι που καθοδηγεί τις πολιτικές εξελίξεις, όχι οι επιθυμίες." τονίζει με συνέντευξή της στην εφ. «Πατρίς» η Εύα Καϊλή.
Παράλληλα εκφράζει την ανησυχία της ότι δεν έχει αποτραπεί ο κίνδυνιος εξόδου από τη Σένγκεν ενώ για την ανασύνταξη του χώρου της Κεντροαριστεράς πιστεύει ότι η παράταξη πρέπει να κάνει άνοιγμα προς τα πιο δυναμικά, προοδευτικά και υγιή κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και του χώρου και όχι σε πρόσωπα φθαρμένα που είτε δίχασαν είτε εξέθεσαν και πρόδωσαν
Αναλυτικά η συνέντευξη
Η μεγάλη πρόκληση της Ευρώπης, κατά γενική ομολογία, για το 2016 είναι το μεταναστευτικό - προσφυγικό. Πώς κρίνετε τη διαχείρισή του από την Ε.Ε τους πρώτους τρεις μήνες;
Οφείλει να γίνει σαφές, ότι το πρόβλημα δεν προέκυψε το τελευταίο τρίμηνο. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούσαμε για μήνες να επιστήσουμε την προσοχή των άλλων ευρωπαϊκών οργάνων. Η πραγματικότητα είναι ότι για μήνες δεχόμασταν χιλιάδες προσφυγές στα νησιά μας και συχνά το πρόβλημα χαρακτηρίζονταν λανθασμένα ως ελληνικό.
Το τελευταίο διάστημα, και μετά από εκατοντάδες θανάτους στις θάλασσές μας, η ΕΕ δρα πιο συντονισμένα και μεθοδικά. Oι δράσεις δεν είναι πάντα ιδανικές, αλλά σίγουρα το πνεύμα έχει αλλάξει και σε αυτό βοήθησε πολύ και ο 'Ελληνας αρμόδιος Επίτροπος, κ. Αβραμόπουλος. Οι αποφάσεις των χωρών της ΕΕ ήταν προς την σωστή κατεύθυνση, η συμβολή του ΝΑΤΟ είναι σημαντική, αλλά πολύ πιο σημαντική είναι και η διαπραγμάτευση με την Τουρκία, καθώς τη φέρνει προ των ευθυνών της. Φυσικά, υπήρξαν ευρωπαϊκές και βαλκανικές χώρες που παραβιάζοντας τα ευρωπαϊκά ιδεώδη προέβηκαν σε μονομερείς ενέργειες, αλλά αντέδρασε η Κομισιόν και αναμένεται συνέχεια. Τώρα αυτό που μένει είναι να εφαρμοστούν οι συμφωνίες μέσα στην ΕΕ (επανεγκατάσταση) και με τρίτες χώρες (Τουρκία).
Η Ελληνική κυβέρνηση πόσο προετοιμασμένη φάνηκε για να αντιμετωπίσει το κύμα των προσφύγων; Είχε σχέδιο; Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο;
Η κυβέρνηση Συριζα - Ανέλ βρέθηκε παντελώς απροετοίμαστη. Φαντάζομαι όλοι θυμόμαστε δηλώσεις περί προσφύγων που λιάζονται από την αρμόδια, τότε, υπουργό της κυβέρνησης. Τα λάθη της κυβέρνησης αυτής είναι ασυγχώρητα: σχεδόν διατυμπάνισε ότι έχουμε ανοιχτά σύνορα για όλους, δεν έκανε καμία διάκριση μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, δεν έκανε τις ανάλογες κινήσεις στο εξωτερικό, δεν εκμεταλλεύτηκε σχετικά διαθέσιμα κονδύλια, και δεν ζήτησε επισήμως τη βοήθεια της Frontex, παρά μόνο όταν ήταν πολύ αργά. Είναι προφανές ότι δεν υπήρχε καμία υπεύθυνη στρατηγική επί του θέματος. Μια κυβέρνηση με σχέδιο και προτάσεις, θα είχε εκτιμήσει τις δυνάμεις της και το μέγεθος του προβλήματος νωρίτερα. Επομένως, θα είχε κινήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για μια ευρωπαϊκή και διεθνή λύση, αντί να κωλυσιεργεί άνευ λόγου και αιτίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει καθοδηγηθεί πολλάκις από ασυνάρτητες ιδεοληψίες, αντί να αναλάβει τις ευθύνες της και να αντιμετωπίσει τις κρίσεις που ταλανίζουν την χώρα.
Η υλοποίηση της συμφωνίας με την Τουρκία βλέπετε να τηρείται; Πώς μπορεί η ΕΕ σε κεντρικό επίπεδο να πιέσει για την καθολική εφαρμογή της;
Η Τουρκία, όπως πάντα, σε κάθε περίσταση που εμπλέκεται, προσπαθεί να μεγιστοποιήσει το κέρδος της. Οι απαιτήσεις της στις διαπραγματεύσεις ήταν παράλογες και παρότι στην τελευταία συμφωνία μετριάστηκαν, παραμένουν υψηλές. Αυτό θα ήταν αποδεκτό, αν η Τουρκία αναλάμβανε το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί, αντί να παίζει παιχνίδια. Σε κεντρικό επίπεδο, οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών οργάνων κριτικάρουν ανοιχτά τις κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας, παρόλα αυτά δεν υπάρχει μέθοδος εξαναγκασμού σε συνεργασία. Ωστόσο, για να τηρήσει η ΕΕ τις δικές τις δεσμεύσεις, πρέπει να τηρήσει και η Τουρκία τις δικές της, και αυτό έχει γίνει σαφές σε όλα τα επίπεδα. Επίσης, είναι θετικό ότι πλέον δε συνδέεται η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας με την στάση της στην αντιμετώπιση της συγκεκριμένης προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης. Οι ευρωπαϊκές αξίες είναι αδιαπραγμάτευτες.
Πιστεύετε ότι ο κίνδυνος εξόδου απο την Σένγκεν είναι ακόμη ορατός; Τι μπορούν -αν μπορούν- να κάνουν οι Έλληνες ευρωβουλευτές για να το αποτρέψουν;
Ο κίνδυνος παραμένει ορατός. Σε αυτό συμβάλλει η στάση της κυβέρνησης που δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Εμείς, ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι των Ελλήνων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, έχουμε κάνει συζητήσεις επί συζητήσεων, επίσημα και ανεπίσημα προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στην καρδιά της Ευρώπης. Ωστόσο, Ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια αρέσκεται στο να διακινδυνεύει τη θέση μας αυτή, είτε με τα περί "Grexit" είτε στην Ευρωζώνη είτε τώρα από τη συνθήκη Σένγκεν.
Το ΠΑΣΟΚ προτείνει οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή και της ΝΔ. Γιατί επιμένετε σε μία πρόταση με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η Ν.Δ δεν πρόκειται να δεχθούν;
Χρειαζόμαστε άμεσα συστράτευση όλων των δυνάμεων του τόπου για να ανατραπεί το κλίμα που έχει διαμορφωθεί με μια κυβέρνηση ευθύνης και έναν πρωθυπουργό που θα ενώνει. Στη δεδομένη στιγμή οι προτεραιότητες των κομμάτων έρχονται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα. Η ανάγκη είναι που καθοδηγεί τις πολιτικές εξελίξεις, όχι οι επιθυμίες.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε ασφυξία. Προσφυγικό, ασφαλιστικό, φορολογικό. Θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα; Πρέπει να συναινέσει το ΠΑΣΟΚ για το "καλό της χώρας" ή τη διέξοδο θα πρέπει να τη δώσει ο λαός;
Δεν είναι η κυβέρνηση που βρίσκεται σε ασφυξία, αλλά ο Ελληνικός λαός που υπέστη τους πειραματισμούς και την ανευθυνότητά της. Αναλογιστείτε πόσο μακριά βρισκόμαστε από το "email Χαρδούβελη" και πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα τότε. Υπήρχε μία αχτίδα φωτός. Η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει. Πλέον βρισκόμαστε πάλι εκεί που ήμασταν πριν έξι χρόνια. Δεν θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και τα φερέφωνά τους σεβάστηκαν τις στερήσεις και την ταλαιπωρία της Ελληνικής κοινωνίας. Και όλα αυτά γιατί; Για να μας πει ότι τελικά το μνημόνιο είναι μονόδρομος. Η κυβέρνηση έσπειρε ανέμους. Τα μέτρα που θα πάρει είναι η θύελλα της δικής της καλλιέργειας.
Η Φώφη Γεννηματά ανέλαβε πρόσφατα πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός ισχυρού πόλου στον χώρο της κεντροαριστεράς, με τις επιστολές που απέστειλε στους Σταύρο Θεοδωράκη και Γιώργο Παπανδρέου. Εκτιμάτε ότι μπορεί να έχει αίσιο αποτέλεσμα αυτή η πρωτοβουλία;
Κάθε πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην ισχυροποίηση του κεντρώου ριζοσπαστικού χώρου, αποτελεί μια θετική πρωτοβουλία που κάθε προοδευτικός άνθρωπος επιβάλλεται να στηρίζει με όλες του της δυνάμεις. Τη διάθεση όμως για κάτι καινούριο και χρήσιμο στη χώρα μας περιμένω να την δω και από όσους προσκλήθηκαν να συμμετέχουν. Δυστυχώς, η επιστολή απάντησης του Γιώργου Παπανδρέου, δεν αναφέρει ούτε μία φορά το όνομα του ΠΑΣΟΚ, αλλά αναφέρει εφτά φορές τον ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας τη συμμετοχή του σε όποιο εγχείρημα. Στελέχη του ΚΙΔΗΣΟ που δίχασαν τον χώρο της κεντροαριστεράς στις κρίσιμες εκλογές του 2015, οφείλουν να αναλάβουν ευθύνες και να μη δημιουργούν εμπόδια στην προσπάθεια ανασυγκρότησης μιας ευρύτερης προοδευτικής συμμαχίας που έχει άμεσα ανάγκη ο τόπος, μακριά από προσωπικές διαφορές και ρεβανσισμούς. Η Σοσιαλδημοκρατία και το Προοδευτικό κέντρο περιγράφεται από συγκεκριμένες αρχές που δεν χρειάζεται να επανεφευρούμε, αρκεί να τις σεβόμαστε.
Ποια είναι τα βασικά θέματα που θα πρέπει να συζητηθούν στην προγραμματική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ που προγραμματίζεται για τον ερχόμενο Μάιο;
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ανοίξουν πάλι θέματα που οριστικά έκλεισαν με το προηγούμενο συνέδριο. Η παράταξη ανοίγει για να συμπεριλάβει τα πιο δυναμικά, προοδευτικά και υγιή κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και του χώρου και όχι τα φθαρμένα που είτε δίχασαν είτε εξέθεσαν και πρόδωσαν. Δεν υπάρχει χρόνος για εσωστρέφεια και συζητήσεις για το τι έφταιξε. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε μερικά πολύ βασικά και πρακτικά ζητήματα. Πρώτον: ένα ιεραρχημένο πρόγραμμα σταθεροποίησης της θέσης της χώρας σε οικονομικό και διεθνές επίπεδο, δεύτερον, τη δημιουργία της ηγετικής ομάδας που θα προωθήσει και θα εκτελέσει το πρόγραμμα αυτό δημιουργώντας τις βάσεις για να γίνει ο προοδευτικός ριζοσπαστικός χώρος ξανά ο κύριος φορέας έκφρασης της ελληνικής κοινωνίας, τρίτον, η δημιουργία του θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέψει τη επανένωση του χώρου, χωρίς καπετανάτα και βιλαέτια, και τέταρτον, ο καταρτισμός και η εκτέλεση ενός προγράμματος επανεκκίνησης των πυρήνων δράσης σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, προκειμένου η ανασύσταση του χώρου να γίνει κτήμα όλων των προοδευτικών πολιτών και όχι μόνο των προσώπων της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Πιστεύω πως αυτό επιτάσσει η λογική και η αξιοπρέπεια της πολιτικής μας κατάθεσης, έχοντας αυτό σαν οδηγό, πιστεύω πως θα πετύχουμε.
