Ο αγροτικός τομέας βρίσκεται στο μεταίχμιο της εξελικτικής του πορείας, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες για βιώσιμα προϊόντα, σε ένα συνεχώς αυξανόμενο ανθρώπινο πληθυσμό, με παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος.

Στα πλαίσια αυτά, οι έξι μεγαλύτερες εταιρίες αγροτεχνολογίας προχωρούν σε συγχωνεύσεις καθώς σύμφωνα με τις ίδιες, ο συνδυασμός της τεχνογνωσίας τους θα επιτύχει καλύτερη εξυπηρέτηση των παραγωγών και των καταναλωτών.

Ωστόσο οι τρεις νέες εταιρίες που θα προκύψουν θα ελέγχουν το 70% του παγκόσμιου αγροχημικού τομέα και το 60% της σποροπαραγωγής. Είναι λοιπόν ορατός ο κίνδυνος να αυξηθούν οι τιμές και να μειωθεί η ποικιλία και η καινοτομία των προϊόντων. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μεγαλώσει η εξάρτηση των αγροτών, των καταναλωτών και των κρατών από τις τρεις εταιρίες που θα σχηματίσουν το μεγαλύτερο ολιγοπώλιο της ιστορίας.

Στα πλαίσια αυτά ερωτάται η Επιτροπή:

Εγγυάται ότι οι συγχωνεύσεις θα οδηγήσουν σε φτηνότερα και αποδοτικότερα προϊόντα για τους αγρότες στο μέλλον, τα οποία παράλληλα θα είναι ασφαλή για τους καταναλωτές και το περιβάλλον;

Εγγυάται ότι οι συγχωνεύσεις δεν θα δημιουργήσουν στρέβλωση του ανταγωνισμού, με καταχρηστική άσκηση δεσπόζουσας θέσης και δημιουργία καρτέλ;