Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, η παγκοσμιοποίηση και η οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει σε μεγαλύτερη ανεργία, σε εργασιακή ανασφάλεια και σε χαλάρωση των κοινωνικών κεκτημένων πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η ΕΕ.

Ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, τα παραπάνω έχουν οδηγήσει πολλές αδύναμες κοινωνικά ομάδες, όπως μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, νέοι και άνθρωποι τη τρίτης ηλικίας, να έχουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.

Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη ανισότητα, αλλά και να γίνει ανακατανομή των πλεονεκτημάτων από τον αυτοματισμό, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν θεσπίσει την υιοθέτηση ενός καθολικού βασικού εισοδήματος. Σκοπός του μέτρου αυτού είναι η αντικατάσταση των σύνθετων συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας από έναν πιο ευέλικτο μηχανισμό, ο οποίος θα παρέχει στους πολίτες ασφάλεια, θα προάγει τη γνώση, τις ατομικές ελευθερίες και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Τα έως τώρα στοιχεία, έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα από την εφαρμογή του μέτρου.

Στα πλαίσια αυτά ερωτάται η Επιτροπή:

Θα μπορούσε να προβλεφθεί ένα Ενιαίο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Σύστημα, το οποίο θα εντάσσεται στο νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο και θα χρηματοδοτεί ένα Καθολικό Βασικό Εισόδημα που θα εξασφαλίζει επίπεδα αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους πολίτες της ΕΕ και θα μεριμνά για την οικονομική και κοινωνική τους επανένταξη;