Τα τελευταία χρόνια τεράστιο έδαφος έχει κερδίσει σε ΗΠΑ και ΕΕ η λεγόμενη «οικονομία διαμοιρασμού» (sharing economy) η οποία αφορά τη δυνατότητα των πολιτών να μοιράζονται μέσω online εφαρμογών αγαθά και υπηρεσίες όπως συμμετοχική διαμονή σε δωμάτια και κοινή χρήση οχημάτων. Η αύξηση των υπηρεσιών αυτών στην αγορά είναι ραγδαία και δημιουργεί αντιδράσεις στους παραδοσιακούς παρόχους τέτοιων υπηρεσιών (ξενοδόχους, οδηγούς ταξί) που οδηγούν σε διαφορετική αντιμετώπιση στα κράτη μέλη της ΕΕ. Επομένως είναι σημαντικό, δεδομένου πως αναφερόμαστε σε ένα είδος υπηρεσιών που θα κυριαρχεί πιθανότατα στο μέλλον, να υπάρξει ένα ενιαίο δεσμευτικό πλαίσιο για τις εφαρμογές αυτές, που θα διασφαλίζει τον έλεγχο και τα λογικά φορολογικά έσοδα του κράτους ώστε να μη δημιουργούνται ανταγωνιστικές ανισορροπίες αλλά και θα αποτρέπει φαινόμενα απαγόρευσης των υπηρεσιών αυτών όπως συμβαίνει σε κάποιες χώρες.

Ερωτάται η Επιτροπή:

Θα υπάρξει, ενόψει και της τουριστικής περιόδου, συνεργασία ειδικά με τα κράτη του Νότου για ενιαία εφαρμογή βασικών κανόνων για τη λειτουργία των υπηρεσιών αυτών;

Υπάρχει στόχευση για ένα ενιαίο ευρωπαϊκό ρυθμιστικό πλαίσιο που θα επιλύει τα κρίσιμα ζητήματα και θα διευκολύνει τις εταιρίες οι οποίες δεν θα χρειάζεται να αντιμάχονται 28 διαφορετικές ρυθμιστικές αρχές;